Zapraszamy do udziału w Seminarium Wydziału Nauk Ścisłych, Przyrodniczych i Technicznych w dniu 19.05.2021 o godzinie 11:30. W trakcie seminarium Pani mgr farm. Dagmara Bazar (Wydział Farmaceutyczny, Gdański Uniwersytet Medyczny) zaprezentuje wykład zatytułowany PALS JAKO NOWATORSKA METODA OCENY SKUTKÓW INTERAKCJI SKÓRY LUDZKIEJ EX VIVO Z SILOKSANAMI.
Seminarium odbędzie się online za pośrednictwem platformy ZOOM. Bezpośredni link do spotkania:
https://us04web.zoom.us/j/73246756037?pwd=UW9TeWhhSkhTakhhQWRxRkxIaVpQdz09
Streszczenie wykładu: Spektroskopia czasów życia anihilujących pozytonów (PALS) jest znaną metodą, stosowaną głównie w badaniach fizyki i chemii ciała stałego (metale, stopy metali, szkła, polimery). Dotychczas rzadko stosowano ją w przypadku materiałów biologicznych.
Celem pracy była weryfikacja przydatności metody PALS do oceny skutków interakcji struktur skóry ludzkiej ex vivo z silikonami. Badania prowadzono porównawczo, względem próby kontrolnej. Do badań wybrano siloksany liniowe: octametylotrisiloksan (L3), polidimetylosiloksany o lepkości 5cSt (L10) i 10cSt (PDMS) oraz cykliczne: oktametylocyklotetrasiloksan (D4), dekametylocyklopentasiloksan (D5) i dodekametylo-cykloheksasiloksan (D6), będące składnikami produktów stosowanych na skórę. Analizowanym parametrem uzyskanych widm czasów życia pozytonów była składowa o najdłuższym czasie życia, odpowiadająca anihilacji ortopozytu (o-Ps), na podstawie której określono rozmiary wolnych objętości przyjmując sferyczny model Tao-Eldrupa. Istotność różnic pomiędzy testowanymi grupami zweryfikowano odpowiednim typem analizy wariancji ANOVA (α=0.05), z zastosowaniem wielokrotnych porównań par średnich.
Uzyskane wyniki potwierdziły po raz pierwszy przydatność wykorzystanej metody w badaniach skóry pod kątem oceny zmian konformacyjnych i strukturalnych na poziomie nano, jako skutek interakcji siloksanów ze skórą ludzką. Ortopozyt można uznać za aktywną sondę, identyfikującą zmiany wielkości wolnych objętości wywołane różnicami w upakowaniu lipidów konformacji ortogonalnej, heksagonalnej i fluidalnej macierzy lipidowej stratum corneum, w konsekwencji dostarczając dowodów na zmianę barierowości skóry pod wpływem wybranych substancji.